tag:blogger.com,1999:blog-91080764996561471382024-02-19T06:32:30.287+01:00Terug in ParamariboUnknownnoreply@blogger.comBlogger58125tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-1213838684297581462010-08-19T21:24:00.002+02:002010-08-19T21:28:49.870+02:00Taxichauffeurs (ja, ze blijven een bron van inspiratie) zijn vaak erg geïnteresseerd in je. Ze willen weten wat je doet, hoe lang je hier al bent en hoe lang je hier nog blijft. Als je op die laatste vraag een datum binnen twee weken van vandaag noemt, snap je ineens waar de interesse van de chauffeur op gestoeld is. Taxi’s brengen je binnen Paramaribo voor een bedrag tussen de zes en twintig SRD (1,5 tot 5 euro) overal naartoe. Of je dan onderweg nog ven boodschappen doet, maakt dan niet zoveel uit. Maar het liefst brengen ze je naar het vliegveld. Een ritje naar Zanderij is de volle bingokaart in de carrière van een Surinaamse taxichauffeur. Dus het kan geen kwaad er zo vroeg mogelijk bij te zijn.<br /><br />Als ik een taxibedrijf bel, komt het ook regelmatig voor dat de chauffeur me zijn privé-nummer geeft. Een baas is handig maar als het zonder kan, is het altijd beter. Gisteren liet ik mij na het werk naar de stad rijden. De chauffeur, dezelfde die mij deze week ook al aanbood naar Zanderij te rijden, wilde mij ook graag weer op komen halen als ik van de stad weer naar huis wilde. Ik moest hem bellen, het klonk meer als een bevel dan als een vriendelijk aanbod. Ik kon dus niet anders dan mijn telefoon pakken en zijn nummer erin zetten. Maar meneer wilde zekerheid. Ik moest hem nu bellen om zeker te zijn dat ik zijn nummer goed had opgeslagen. Ik belde. Een paar seconden later begon er een reggae-muziekje te spelen. Ik verbrak de verbinding weer.<br /><br />Een kwartier later, toen ik een boek stond uit te zoeken bij Vaco, werd ik gebeld. “Hallo, had je me gebeld?”<br />“Ja, ik zat net bij je in de auto, je vroeg me nog om je nummer te bellen.” Stilte…<br />“Oh ja, sorry.” Verbinding verbroken.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-10946319927012470352010-08-19T13:45:00.002+02:002010-08-19T13:58:51.672+02:00<img src="http://farm5.static.flickr.com/4141/4906755633_47cd6f9e43.jpg" width="500" /><br /><em>Paramaribo, Waterkant</em>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-67010575520307979182010-08-17T21:01:00.001+02:002017-12-01T11:40:03.783+01:00Alles wat je hier koopt gaat in plastic zakjes. Er wordt niet gevraagd of je een zakje wil, het gebeurt gewoon. Een broodje dat je betstelt gaat in een boterhamzakje en de totale bestelling in een grote zakje. Als je bij een chinees iets uit de koeling koot, gaat dat eerst apart in een zakje voordat het in het zakje van de rest van de bestelling gaat. Dit laatste om te voorkomen dat condensvorming op het koude product de andere producten natmaakt (alsof er geen condensvorming op koude plastic zakjes mogelijk is).<br />
<br />
Bij de chinees zet ik mijn boodschappen bij de kassa neer. Voor mij is een man die een sigaar koopt. Eén kleine sigaar. Los. Het meisje achter de kassa halt de sigaar uit het doosje en overhandigt de man zijn sigaar. Naast de kassa heft de man het geld al klaargelegd. Er liggen alleen muntjes van tien en vijf cent (heten die hier dubbeltjes en stuivers? de munten van tweeënhalve SRD heten wel rijksdaalder, dat heb ik laatst nog aan een taxichauffeur gevraagd). Ik vraag me af wat het verhaal achter de muntjes is. Gevonden, fooi, bankstel gestofzuigd? Ik vind geen bevredigend antwoord.<br />
<br />
Dan vraagt de man om een plastic zakje voor zijn sigaar. Het meisje lijkt er niet vreemd van op te kijken en geeft hem een boterhamzakje. De man stopt de sigaar met zorg in het zakje en vouwt het uiteinde van het zakje nog eens om de sigaar. De man en zijn sigaar verlaten de winkel. Ik ben aan de beurt.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-71566140817673902622010-08-16T21:15:00.001+02:002010-08-17T21:02:13.410+02:00Hij zou zorgen voor gratis Parbo Bier, en dat was er. Daarmee had de nieuwe president van Suriname zijn eerste belofte ingelost. Voor mij in de bierrij (die tegen alle verwachtingen gestroomlijnd en probleemloos verliep) stond een jonge jongen. Het meisje dat bier uitdeelde vroeg of hij al achttien was. De jongen speelde zo goed als hij kon alsof hij beledigd was en liet haar de tatoeage op de binnenkant van zijn onderarm zien. De jongen bracht het als een overtuigend bewijs van zijn meerderjarigheid. Het Parbo-meisje was niet onder de indruk. Om er vanaf te zijn, of niet flauw te zijn gaf ze hem uiteindelijk toch zijn biertje.<br /><br />“We staan in de geschiedenis!” zei M. Een soortgelijk gevoel had mij ook bekropen, aanwezig te zijn op een keerpunt in de Surinaamse geschiedenis. Dertig jaar na de coup was de leider van een militaire dictatuur tot president gekozen. En wij staan op zijn feestje waar hij zijn vol zal toespreken, staande op een steenworp van de plek waar de meest omstreden gebeurtenis van de moderne Surinaamse geschiedenis heeft plaatsgevonden en waar hij de hoofdverdachte van is.<br /><br />Dat besef speelde door mijn hoofd toen ik het Onafhankelijkheidsplein opliep en het podium zag vlak voor Fort Zeelandia. Maar die gedachte verdween op het moment zelf. Er was geen volk dat ademloos naar haar nieuwe leider luisterde. Geen menigte die een mijlpaal in de geschiedenis stond te beleven. Terwijl de nieuwe president sprak zag ik mensen zich losmaken uit de menigte om zich aan te sluiten in de rij voor het bier. Anderen liepen naar de Waterkant om hun behoefte te doen (de naam Waterkant kreeg ineens een nieuwe betekenis). Ik zag moeders met slapende kinderen op hun arm met hun rug naar het podium gekeerd van het plein aflopen. Ik zag mannen met steekwagentje voorbij komen om de verschillende kraampjes te bevoorraden. Niemand leek geïnteresseerd in de man op het podium. De verkoper van schaafijs met stroop had meer bekijks. Ook ik verloor mijn interesse en had pas in de gaten dat hij van het podium was verdwenen toen een oorverdovend en kleurrijk vuurwerk boven de Surinamerivier losbarste.<br /><br />(Een columnist van <em>De Ware Tijd</em> schreef zoiets als: Bouterse drukt al sinds de jaren tachtig een zwaar stempel op de Surinaamse politiek. Zijn verkiezing tot president zal daarin niet veel veranderen.)Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-68728009059602334252010-08-12T21:26:00.003+02:002010-08-16T14:17:50.837+02:00Sommige dingen zijn hier aangenaam, andere minder. Maar de meeste dingen zijn hier gewoon anders, en alleen daarom al vermakelijk. Een korte opsomming:<br /><br />- Ik was een keer bijna mijn pinpas kwijt. De automaat gaf mij eerst mijn geld, toen een bonnetje en vroeg mij daarna of ik meer transacties wilde doen. Maar toen was ik al weggelopen. Toen ik terug kwam rennen vroeg de automaat of ik meer tijd nodig had. Geld haal je hier overigens beter bij een cambio (wisselkantoor) en niet bij een pinautomaat vanwege een betere wisselkoers.<br /><br />- De stopcontacten hebben hier drie pinnetjes, maar zien er toch weer anders uit dan in Engeland. Ik meen dat het Amerikaans is.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixeft5NCjeabllmgjinPxmvobzmSO2uQe1nC6ARHaIdUcRxs5x-Uzxct784Y-6iO0eLMfz6N8bsg_K5vFK5i2uylxrcj6jQaJQ-VDOwOsiSPJNMtvEhGRjUjGra7fO_2U4bffRKSMaVFsD/s1600/L1020024.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixeft5NCjeabllmgjinPxmvobzmSO2uQe1nC6ARHaIdUcRxs5x-Uzxct784Y-6iO0eLMfz6N8bsg_K5vFK5i2uylxrcj6jQaJQ-VDOwOsiSPJNMtvEhGRjUjGra7fO_2U4bffRKSMaVFsD/s320/L1020024.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504608239971139954" /></a><br />- Alle tekst op de wasmachine in mijn appartement is in het Portugees. Er zit ook geen cilinder in, maar bewegende delen in het binnenste van de machine zorgen ervoor dat het water in beweging komt.<br /><br />- Als een lijkwagen passeert, houden de tegenliggers halt. Pas als de lijkwagen voorbij is rijdt men weer verder. <br /><br />- Gisteren werd de Governor van de Centrale Bank van Suriname begraven een dag voor hij met pensioen zou gaan. Alle medewerkers van de bank zongen een lied van een A4-tje toen de lijkwagen de laatste werplek passeerde.<br /><br />- Ik krijg hier veel vaker dan in Nederland mensen die ‘verkeerd verbonden’ zijn aan de telefoon. Gisteren kreeg ik een dame aan de lijn die ik niet goed kon verstaan. Pas toen ze begon over een koe die ik van haar zou kopen (of zij van mij) begreep ik dat ze niet de juiste persoon aan de lijn had.<br /><br /><em>Wordt misschien vervolgd...</em>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-30061239806845041692010-08-11T20:12:00.003+02:002010-08-11T21:19:53.336+02:00Parbo Angels...<br /><br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4139/4881711563_1d0c6c07f1.jpg" width="500" height="375" /><br /><br />of Parbo-engeltje?<br /><br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4138/4881710383_53b3352ab4.jpg" width="500" height="375" /><br /><br /><em>Beide foto's zijn gemaakt op maandag 9 augustus op de nationale Dag der Inheemsen in Paramaribo bij de Waterkant.</em>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-60520280132359166442010-08-10T21:01:00.001+02:002010-08-10T21:01:38.105+02:00Stel je voor dat Nederland een paar honderd jaar geleden geen wereldmacht was maar dat er alleen wat keuterboertjes woonden. En stel dat een grote wereldmacht, bijvoorbeeld China, hier met schepen zou zijn gekomen om er grootschalige landbouw te bedrijven. Maar omdat de Nederlanders niet zo sterk waren en steeds dood gingen aan ziekten die de Chinezen meebrachten, brachten de ze slaven en contractarbeiders, bijvoorbeeld Turken en Marokkanen naar hier om op het land te werken.<br /><br />En stel nou dat anno nu de oorspronkelijke inwoners van Nederland nog maar tien procent van de totale bevolking zouden vormen. En dat de politiek, de cultuur en het straatbeeld gedomineerd werden door afstammelingen van die Turken en Marokkanen die de Chinezen hier naartoe brachten. Stel…<br /><br />Hoe zou je het dan vinden als die Turken en Marokkanen, om die oorspronkelijke Nederlanders te eren, eenmaal per jaar een feest zouden organiseren. Een soort Koninginnedag. Een dag dat alle Turken en Marokkanen een boerenkiel aantrekken of een boerinnenkapje opzetten. Dat ze blokjes kaas en stamppot eten, maar wel met een lik knoflooksaus. En dat dan in een kraampje een authentiek boertje kleine klompjes graveert waarop dan de naam Karima staat en die ze dan om haar hals draagt. En dat een groepje authentieke boerinnetjes dan een klompendans uitvoert. Waar een groep Turken in boerenkiel dan enigszins beschonken naar staat te kijken.<br /><br />Hoe lijkt je dat?<br /><br />Ik kon er niks aan doen, maar daar moest ik aan denken toen ik gisteren op de Dag der Inheemsen langs de Waterkant en het fort liep. Maar ik had daar natuurlijk op een hele andere manier naar moeten kijken. Toch?Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-29998753518420533212010-08-09T19:51:00.002+02:002010-08-09T19:59:24.873+02:00Ben je een keer uit de stad en in de wildernis, dan wil je jezelf natuurlijk niet inhouden, dan ga je helemaal los. Maar ook in het oerwoud zijn regels.<br /><br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4082/4875881069_c0363276a2.jpg" width="500" height="375" />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-57349297660980346872010-08-06T21:23:00.002+02:002010-08-06T21:23:55.696+02:00Suriname is een prachtig land. De mensen zijn vriendelijk, de natuur is mooi en het klimaat is aangenaam. Als je me vraagt wat je het minst leuk vind aan dit land zeg ik: het vervoer…<br /><br />Als Amsterdammer zonder rijbewijs vind ik het heerlijk niet afhankelijk te zijn van een auto. Ik fiets overal naartoe, als ik een keer niet wil fietsen pak ik de tram en ik ben blij dat ik nooit in een file sta maar wel altijd kan lezen als ik met de trein naar mijn werk ga. En dan zou ik haast vergeten dat ik ook veelvuldig gebruikmaak van de trottoirs die als vanzelfsprekend door heel Nederland liggen.<br /><br />Dat trottoirs niet zo vanzelfsprekend zijn, realiseer ik me pas hier. In het centrum van Paramaribo kun je nog wel op de stoep lopen maar iets daarbuiten loop je altijd op de straat of in een berm. Surinamers zijn dan ook bijna allemaal afhankelijk van hun auto. Er rijden hier en daar wel bussen, maar een echte dienstregeling kennen ze hier niet.<br /><br />Fietsen zie je hier wel, maar heel weinig. Het stukje van mijn huis naar mijn werk is nog geen drie kilometer. Maar zou ik dit fietsen, kom ik hoe dan ook kletsnat aan. Is het niet van het zweet dat hier door de hoge luchtvochtigheid nauwelijks verdampt, dan wel door een tropische regenbui die net zo plotseling kan stoppen als aanvangen.<br /><br />Voor mijn vervoer ben ik aangewezen op taxi’s. Die zijn hier gelukkig niet zo duur. En het kan leiden tot aardige gesprekjes met de chauffeur. Eentje wist te vertellen dat Javanen altijd gevaarlijk rijden. Na doorvragen nuanceerde hij dat sommige Javanen minder gevaarlijk rijden en dat veel andere chauffeurs die geen Javaan zij ook gevaarlijk rijden. Juist.<br /><br />Ik moet nog wat gêne overwinnen om echt overal een taxi voor te bellen. Deze week heb ik voor het eerst een taxi bijna een halfuur op me laten wachten toen ik op weg van mijn werk naar huis wat eten ging afhalen bij Indisch restaurant Sarinah. De volgende stap is dat ik mij thuis laat ophalen om me vervolgens door de drive thru Roopram te laten rijden voor een in folie verpakt portie roti. Maar zo ver ben ik nog niet.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-27160076472279466562010-08-04T20:58:00.001+02:002010-08-04T21:03:54.057+02:00In 2007 nam ik onderstaande foto. Ik dacht dat dit huis, zoals ik dat van veel huizen in Paramaribo dacht, binnenkort wel afgebroken zou worden.<br /><br /><img src="http://farm3.static.flickr.com/2155/2141533566_55cf9665a9.jpg" width="500" height="375" /><br /><em>2007</em><br /><br />Maar zie, deze week maakte ik bijna dezelfde foto van hetzelfde huis en er zit zo waar een verse lik verf op. Deze opknapbeurt staat niet op zich. Meer huizen zijn opgeknapt (en een enkel huis is ook afgebroken). Ook de grote houten kerk, een uniek monument, die twee jaar geleden nog leek te staan wegrotten is geheel gerestaureerd. Afgelopen week zijn ook de steigers weggehaald. Ook daarvan moet ik binnenkort maar weer een verse foto maken.<br /><br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4080/4857934262_7841c16b31.jpg" width="500" height="375" /><br /><em>2010</em>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-63614256310232676092010-08-03T20:44:00.002+02:002010-08-03T21:38:49.706+02:00Wie tropen zegt, en muggen, zegt al snel malaria. Malaria komt hier in Paramaribo eigenlijk nauwelijks meer voor. De risicogrens voor Malaria ligt volgens de GGD ongeveer op 100 km vanaf de kust landinwaarts. Minder bekend in Europa maar een veel reëlere angst is de denque-mug, die knokkelkoorts veroorzaakt. Een ziekte die bijna net zo heftig kan zijn als malaria. Op dit moment is er geen uitbraak bekend, dus de kans op besmetting vrij laag.<br /><br />Op mijn vorige trip heb ik geleerd hoe je een dengue-mug kunt herkennen maar daarvoor moet je er eerst een doodslaan. De muggen hier zijn kleiner en sneller dan Nederlandse muggen en gaan niet, als waren ze levensmoe, ineens een tijdje op een muur zitten uitpuffen waar je ze vervolgens met een opgerold tijdschrift tot pulp slaat. Maar het is toch gelukt een mug tussen mijn handen dood te slaan en aan de gedeeltelijk witte pootjes kon ik vaststellen dat in mijn huis dengue-muggen zijn. En of ze prikken.<br /><br />De wetenschap dat een mug nooit verder komt dan 300 meter van zijn geboorteplaats, en dat hij, wil hij mij besmetten, eerst een met knokkelkoorts besmet persoon moet prikken voor hij op mij landt, maakt dat ik er niet echt van schrik. Maar het jeukt wel. De beestjes presteren het zelfs je meerdere malen achtereen op bijna dezelfde plaats te steken waardoor zich een klein groepje witte bultjes vormt. Een artistiekeling onder de muggen vond het leuk om mij vier keer te steken en dat te doen in een vrij perfect vierkant van een halve bij een halve centimeter waaromheen zich de bekende rode vlek vormde. Hierdoor leek het alsof iemand met wit garen een rode knoop op mijn bovenarm had genaaid.<br /><br />Dengue-muggen hebben ook een groot voordeel. Ze zijn alleen overdag (bij licht) actief. Werd ik, toen ik in bed een boekje lag te lezen, nog constant gestoord door een hoog gezoem rond mijn hoofd. Nadat ik het licht uitdeed, heb ik geen mug meer gehoord.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-75708765117843108862010-08-02T21:00:00.004+02:002010-08-02T21:18:04.230+02:00Ik had afgesproken om zondag naar het Suriname Handicraft Festival te gaan. Ik wist eigenlijk niet precies wat ik moest verwachten. Gelukkig zag ik zaterdagavond in het nieuws een korte reportage over het festival dat zich rond Fort Zeelandia afspeelt.<br /><br />De camera liet wat standjes zien waar voornamelijk vrouwen hun talent toonden op het gebied van traditionele kledij, het maken van kettingen en armbanden, het graveren van glas en houtbewerking. Ik werd er niet heel enthousiast van. De nieuwslezer kondigde de reportage af met “zo, dat weten we dan ook weer”. Ik kon aan zijn blik niet afzien of dit een bedoelde of onbedoelde ventilering van zijn mening was.<br /><br />Omdat mijn verwachtingen flink naar beneden waren bijgesteld, viel het niet tegen. Echt warm loop ik nog steeds niet voor een uit hout gesneden kaaiman of een van een kokosnoot gefreubelde spaarpot. Maar de muziekinstrumenten waren aardig om te zien en tussen de huisnijverheid had zich ook een enkele kunstenaar verstopt.<br /><br />Zo komt het dat ik sinds afgelopen weekend de trotse bezitter ben van echte Surinaamse moderne kunst. De kunstenaar, <a href="http://paramaribospan.blogspot.com/2009/08/diary-meeting-roberto-tjon-meeuw.html">Roberto Tjon A Meeuw</a>, gebruikt sloopmaterialen van o.a. huizen en auto’s om kunst te maken. Het aardige is dat, hoewel de producten zoals slotjes, remblokken en sleuteltjes vrij algemeen zijn, het eindresultaat door zijn kleur en compositie toch typisch Surinaams is.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ67_snJarj0kcI7gaqZ3XR6Oyf7R63HZ77Y-L_eRLZPeaFUUYPgl1fzJREM1V3u_4XzkiptyJro2aUCEPqV9ODyBpoERcLJ7t5Dp44H-XCuNLdV5dnbBomooWmWubTnPyc20_bGEpJ2lE/s1600/L1010991.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ67_snJarj0kcI7gaqZ3XR6Oyf7R63HZ77Y-L_eRLZPeaFUUYPgl1fzJREM1V3u_4XzkiptyJro2aUCEPqV9ODyBpoERcLJ7t5Dp44H-XCuNLdV5dnbBomooWmWubTnPyc20_bGEpJ2lE/s320/L1010991.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500891117732738978" /></a><br />Van dezelfde kunstenaar kocht ik ook nog onderstaand T-shirt. Wat “pang pang” betekent, werd me pas uitgelegd na aanschaf. Ik twijfel nog of ik het shirt wel naar mijn werk aan kan. Uitleg volgt na terugkeer in Nederland.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRGeknCFb1kazt_w4C8uEpnKpla1Aa4FfeCFbAyC8apY053jfO2SP1f8Z4D_6bGh7d1IyYPAV4lawEAKolBjmZj8Yjn4I9fKvliuQoDeuZftvr8Hjjh2EjlBnDvyyHO-AaSNNk3IKXkGO9/s1600/L1010995.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRGeknCFb1kazt_w4C8uEpnKpla1Aa4FfeCFbAyC8apY053jfO2SP1f8Z4D_6bGh7d1IyYPAV4lawEAKolBjmZj8Yjn4I9fKvliuQoDeuZftvr8Hjjh2EjlBnDvyyHO-AaSNNk3IKXkGO9/s320/L1010995.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500891862833360274" /></a><br />Voor meer cultuur in Paramaribo: <a href="http://paramaribospan.blogspot.com/">klik hier</a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-80302991299646700642010-07-28T21:14:00.001+02:002010-07-28T21:17:48.265+02:00De vorige keer dat ik hier was, heb ik al uitgelegd dat met een chinees in Suriname geen afhaalrestaurant wordt bedoeld, maar een soort buurtsuper. De eigenaar van die buurtsuper is bijna altijd een Chinees. Het voordeel van chinezen is dat ze vrijwel altijd open zijn. Als een chinees dicht is, vermoedt men al snel een sterfgeval.<br /><br />Inmiddels heb ik geleerd dat je hier oude en nieuwe Chinezen hebt. Oude Chinezen stammen af van de Chinezen die al in de negentiende eeuw naar hier kwamen om zich te vestigen. Ze zijn volledig geassimileerd in de samenleving en zijn derhalve echte Surinamers. Song Ngie is een befaamde delicatessenwinkel met meerdere filialen, duidelijk van een oude Chinees.<br /><br />Nieuwe Chinezen zijn nog maar kort in Suriname en spreken niet of nauwelijks Nederlands. Meestal hebben ze een winkel (een chinees dus) maar er zijn ook bouwchinezen die in een korte tijd voor niet veel geld een huis bouwen of een stuk aan je huis. Chinezen zijn dus ook een soort Polen.<br /><br />Gelukkig zijn er ook chinezen waar je gewoon eten kunt halen. Bij mij in de buurt zit er een waar ik al een paar keer erg lekker heb gegeten. Je komt er binnen in een kale ruimte. In die ruimte lijkt een kooi te staan waarin een klein Chineesje zit. Niet dat ze bang zijn dat hij wegloopt, maar ze zijn bang om overvallen te worden.<br /><br />Als ik heb besteld loopt de jongen (ik schat hem een jaar of veertien) naar een deur en roept iets dat mijn bestelling zal zijn. Vervolgens gaat hij voor een enorme tv zitten, soms speelt hij daar een spel op. Ik wacht op een bankje, buiten de kooi. Na een tijdje gaat er in de kooi een deur open. Een arm verschijnt en legt een plastic tas op een tafeltje naast de deur. Mijn maaltijd. Ik weet dat, het Chineesje weet dat en het Chineesje weet dat ik dat weet. Maar hij blijft minimaal nog twee minuten bij zijn tv. Daarna staat hij nonchalant op. Loopt, terwijl hij naar de tv blijft kijken, naar de deur en overhandigd mij de plastic zak, zonder een woord te zeggen. “Dank je wel! En tot ziens weer!” roep ik iets te nadrukkelijk. En stap door de deur waarop aan beide kanten een sticker met <em>push</em> is geplakt.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-85862155704486707022010-07-26T21:32:00.003+02:002010-07-26T21:50:37.698+02:00Afgelopen zondag eerst zelf de dolfijn uitgehangen (iets met een zwembad en een bal) om vervolgens met een boot de Surinamerivier en de Commewijne op te gaan voor dolfijnentripje. Dolfijnen niet gegarandeerd want 'het is hier geen Dolfinarium' aldus de reisleidster. Na wat geslalom over het bruine, brakke water steeg de gezelligheid maar daalde de hoop op dolfijnen. Maar gelukkig sprongen juist op tijd een paar van die vrolijkerts voor onze boot. Het leek wel of ze het erom deden.<br /><br />Aangezien dolfijnen zich nauwelijks laten fotograferen (dat wist ik al van de vorige keer dat ik hier was) wederom geen dolfijnenfoto's (die zoek je maar op Google). Wel een vette plaat van een zonsondergang daar waar de Surinamerivier en de Commewijne samenkomen.<br /><br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4147/4831317959_f1d0f13805.jpg" width="500" height="375" />Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-43886475371496415642010-07-23T21:57:00.004+02:002010-07-23T22:01:50.077+02:00Afgelopen weekend was ik op de Wilhelminastraat in Nieuw Amsterdam, als je weet waar ik in Nederland woon is dat een leuk gegeven. Aan het eind van de Wilhelminastraat is het openluchtmuseum Fort Nieuw Amsterdam dat onlangs flink gerenoveerd is.<br /> <br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4074/4822010022_cf96955d70.jpg" width="500" height="375" /><br /><br />In de oude gevangenis van het fort zijn tegenwoordig exposities. Maar de muren in de cellen zien er nog net zo uit als toen er nog gevangenen opgesloten werden, met collages van uit bladen geknipte pin-ups en idolen.<br /><br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4143/4821384007_5896b9b2ca.jpg" width="500" height="375" /><br /><br />Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar die vergeelde en afgebladderde knipsels vond ik mooier dan de moderne kunst die er hing.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-55811520538523128652010-07-22T19:58:00.002+02:002010-07-22T20:02:13.585+02:00Gisteren schreef ik al over de slang op de hoek van de straat. Bij deze de beelden die mijn buurman van de boa constrictor schoot.<br /><br /><center><object type="application/x-shockwave-flash" width="400" height="300" data="http://www.flickr.com/apps/video/stewart.swf?v=71377" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000"> <param name="flashvars" value="intl_lang=en-us&photo_secret=c48c1b40f1&photo_id=4818021924"></param> <param name="movie" value="http://www.flickr.com/apps/video/stewart.swf?v=71377"></param> <param name="bgcolor" value="#000000"></param> <param name="allowFullScreen" value="true"></param><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.flickr.com/apps/video/stewart.swf?v=71377" bgcolor="#000000" allowfullscreen="true" flashvars="intl_lang=en-us&photo_secret=c48c1b40f1&photo_id=4818021924" height="300" width="400"></embed></object></center><br /><em>Video met dank aan buurman Robbert.</em>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-77095300875735269312010-07-22T12:42:00.004+02:002010-07-22T20:22:04.070+02:00<img src="http://farm5.static.flickr.com/4142/4816276056_d8fee2347d.jpg" width="500" height="375" /><br />Gelukkig is het enige metrostation van Paramaribo bij mij om de hoek.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-58943175148329963032010-07-21T21:12:00.002+02:002010-07-21T21:16:38.966+02:00Toen ik gisteren thuis kwam, liet mijn buurman mij een filmpje zien dat hij die middag had gemaakt met zijn mobiel. Op het filmpje herkende ik duidelijk de hoek van onze straat. Nog geen vijftig meter van mijn huis. Verder zag ik op de Blackberry een man met een slang vechten en uiteindelijk onder bedwang houden door met twee handen zijn kop, vlak achter zijn bek, te omklemmen. De slang had duidelijk geen goed humeur.<br /><br />Blijkbaar had iemand de slag gezien en de gemeente gebeld. Twee gemeentewerkers waren langsgekomen. Een van de twee is op de film te zien met een meetlat (“we moeten het natuurlijk wel allemaal registreren”). De meetlat bleef echter op veilige afstand. De gemeentewerkers durfde de boa constrictor van zeker twee meter niet aan. Toen stopte de auto met de slangenvechter. Een Javaan met een blauw TeleG-shirt aan dook op de slang.<br /><br />Bij navraag bleek het niet ongewoon dat slangen bij de huidige zware regenval naar de stad toe trekken. De sloten in hun natuurlijke habitat buiten de stad lopen vol en daar houden ze niet van. Dus kronkelen ze zich een weg naar de stad om ratten te vangen. In Nederland laten we ons afval niet buitenstaan omdat daar ratten op af komen. In Suriname waarschuwt men: laat het afval niet buiten staan want daar komen ratten op af… en daar komen slangen op af.<br /><br />Waarom dook die Javaan dan op de boa? Volgens mijn Surinaamse collega’s levert een slang van dat formaat snel enkele honderden SRD op als je het beest aanbiedt bij een Chinees. Sambal bij?Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-17063597493255590362010-07-20T18:32:00.001+02:002010-07-20T18:32:47.387+02:00Ik zie rook voorbij trekken. Aan de overkant van mijn straat lijkt iets te branden en de rook trekt weg in de richting van de Hermitage Mall. Ik loop naar buiten om te zien waar het vuur is. Inderdaad brand er een flink vuur in de berm aan de overkant, er staan daar geen huizen. Wat zal ik doen?<br /><br />Er fietsen twee jongens op crossfietsen door de straat. Ze hebben geen aandacht voor het vuur. Blijkbaar is dit normaal. Mijn buren zijn bezig in de tuin en lijken geen acht te slaan op rook of vuur. Misschien hebben ze het zelfs aangestoken om het een of ander te verbranden.<br /><br />Als de brand nu overslaat naar de bomen erachter, dan zou het toch wel flink bedreigend kunnen zijn. Onder mijn tv ligt een telefoonboek. Laat ik vast het telefoonnummer van de brandweer opzoeken en in mijn telefoon zetten, dan heb ik dat in ieder geval.<br /><br />Nadat ik het nummer van de brandweer in mijn telefoon heb gezet, begint het heel even, heel hard te regenen.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-78897449974323226912010-07-19T20:44:00.004+02:002010-07-19T20:56:01.386+02:00Zojuist, in mijn lunchpauze, is Desi Bouterse door de Nationale Assemblee gekozen tot president van Suriname. Het meisje van bakker waar ik was, stond te klappen en te springen van opwinding. Toen ik terugliep naar mijn werk hoorde ik vuurwerk en werd er duidelijk meer geclaxonneerd dan normaal.<br /><br />Voor Nederlanders (dus ook voor mij) is het moeilijk te begrijpen dat Suriname als president iemand kiest die eerder op ondemocratische wijze aan de macht is gekomen, onder wiens verantwoordelijkheid dertien politieke tegenstanders zijn geëxecuteerd en die in Nederland veroordeeld is voor drugshandel. Voor Surinamers ligt dat blijkbaar anders. Door een paar gesprekken met mensen hier kan ik het nu iets beter bevatten.<br /><br />Veel Surinamers snappen ook wel dat veel van wat Bouterse heeft gedaan niet door de beugel kan. Maar dat zijn ze hier gewend van politici. Vooral Nederlanders zouden moeten begrijpen dat Suriname nog een zeer jonge democratie is. Men is hier vrij pragmatisch en ziet in Bouterse een leider met een visie. Iemand die het land verder kan helpen en daar bij niet terugkijkt naar het verleden en dus naar Nederland. En inderdaad gisteren zag ik Bouterse op tv op gedistingeerde wijze spreken over onderwijs. Hij vond dat het onbestaanbaar was dat een land waar landbouw zo een grote rol speelt geen landbouwschool heeft. Volgens mij een zeer heldere constatering.<br /><br />Ja maar, die man deugt niet, hoor ik u roepen. Maar wat is het alternatief? Zal de Surinamer zeggen. Van de politieke tegenstanders van Bouterse, in Nederland wat minder bekend, wordt hier gezegd (ik heb het niet gecheckt) dat ze respectievelijk verkrachter, grootste drugsdealer van het land en corrupt zijn. Van Bouterse wordt gezegd dat hij van zijn land houdt terwijl anderen te veel op Nederland leunen. De tijd zal het leren.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK1xYo4_x5Lvq77wvb7Hdn2Lz5AfehMi8AICxaeybZH0wvBNbXO0Q91YEwa5OaoZMUq_meqKjFLrM2wj-3wTU_vJ3aRYPTjqTEr0ZoNVfOenytGC5eG0G1m7gDlgk-RrwwZlJ53JiDzC_f/s1600/beesie.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK1xYo4_x5Lvq77wvb7Hdn2Lz5AfehMi8AICxaeybZH0wvBNbXO0Q91YEwa5OaoZMUq_meqKjFLrM2wj-3wTU_vJ3aRYPTjqTEr0ZoNVfOenytGC5eG0G1m7gDlgk-RrwwZlJ53JiDzC_f/s320/beesie.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495690789913432178" /></a><br />foto via <em><a href="http://twitter.com/VIVA_nl">http://twitter.com/VIVA_nl</a></em>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-52347504715337256892010-07-19T12:42:00.004+02:002010-07-19T15:24:11.497+02:00Om nog even terug te komen op de Surinaamse diversiteit: ook wat betreft munteenheden kunnen ze er hier wat van. Natuurlijk heb je hier de SRD (Surinaamse dollar), die gebruik je voor je dagelijkse boodschapppen en om je taxi te betalen. Dan heb je de US Dollar. Als ik check hoeveel beltegoed ik heb op mijn prepaid telefoon dan krijg ik dat te zien in US Dollar. Verder staan auto's aangeprezen in US Dollar en ook de prijzen van hotels staan vermeld in Amerikaanse valuta. Dan heb je nog de Euro. Huizen betaal je hier in Euro's en ook tripjes naar het binnenland. Verder heb je hier de mogelijkheid om bij zogenaamde cambio's Euro's te pinnen en die meteen weer om te zetten in SRD, over het algemeen tegen een gunstigere koers dan wanneer je geld pint.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-31691202317344761092010-07-16T20:27:00.002+02:002010-07-16T20:29:56.244+02:00Suriname is in vele opzichten een divers land. Bekend is natuurlijk hoe de geschiedenis zoveel verschillende culturen en religies bijeenbracht op een bevolking van nog geen half miljoen. Hindoestanen, Creolen, Javanen, Marrons, Indianen (inlanders), Chinezen, Brazilianen en meer vormen de bonte diversiteit van de bevolking. <br /><br />Ook wat betreft de vogels is Suriname een van de landen met de hoogste diversiteit. Tot nu toe landt er dagelijks een vogel in mijn tuin die ik nog niet gezien had. Soms geel, blauw, roodbruin. Francois Haverschmidt en G. F. Mees (what’s in the name?) hebben ooit het standaardwerk ‘The Birds of Suriname’ samengesteld. Waar de Nederlandse vogelaar af kan met een handzaam vogelgidsje sjouwt zijn Surinaamse collega zich een ongeluk met een uitputtend, geïllustreerd, overzicht van alle 668 in Suriname voorkomende gesnavelde vrienden.<br /><br />Maar ook qua flora kan het hier niet op. Neem alleen al de vruchten waar ze hier sap van maken. Natuurlijk is hier ook appelsap en sinaasappelsap. Maar wel eens gehoord van mopé, zuurzak (nee ’t is geen ziekte of scheldwoord) of pommerak? Ook allemaal vruchten en de sap stoppen ze in flesjes die je overal kunt kopen. Vooral zuurzak is een favoriet bij mij. En van de lokale groenten in de groenteschotel die ik bij een Chinees restaurant kreeg, herkende ik alleen de wortel en de broccoli. De rest was me volkomen vreemd in uiterlijk en smaak.<br /><br />Die diversiteit maakt Suriname interessant. Maar echt leuk wordt het pas als bij diezelfde Chinees op beide kanten van de deur een bordje met ‘push’ is geplakt.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-9053210442961360582010-07-13T20:44:00.002+02:002010-07-13T20:47:10.233+02:00Misschien is het na de huldiging van de verliezend finalisten in de Amsterdamse grachten wat mosterd na de maaltijd. Maar ik wil nog even mijn verhaal kwijt over mijn beleving van De Finale. In Suriname was het half vier in de middag op het moment van de aftrap. Anderhalf uur van te voren had menigeen al een stoeltje gereserveerd onder de partytenten en gespannen dekzeilen bij Het Vat. Zelf kon ik, via via, een stoeltje bemachtigen vlak voor een groot scherm, binnen, onder de airco bij Mamboo. <br /><br />Wederom bleek Suriname zeer verdeeld. Surinamers die vorige week nog fanatieke Uruguay-aanhangers leken, waren nu ineens fervente Spanje-supporters. Bij elke gele kaart of gemiste kans van het Nederlands elftal steeg er een gejoel op, en dat was best vaak. Het gejoel ging vervolgens over in het scanderen van ‘Spanje, Spanje!’. Dat was het moment waarop de ‘Oranje Surinamers’ weerwoord gaven met ‘Oranje, Oranje!’.<br /><br />Van een ‘Oranje Surinamer’ kreeg ik de uitleg dat het voor al gemak was wat zijn landgenoten dreef. ‘Als Nederland alsnog wint, vieren ze straks net zo hard feest.’ Iets wat ik vorige week ook al constateerde. Maar het liep dus anders. De Nederlanders dropen af en de ‘Spanje Surinamers’ vierde feest alsof Suriname zojuist wereldkampioen was geworden.<br /><br />Toen onder de dekzeilen de stoelen al werden opgestapeld en de plastic bekertjes werden aangeveegd. Zag ik daar midden in de ruimte een man van tegen de pensioensgerechtigde leeftijd in een Spaans shirt in een plastic tuinstoel zitten. Glunderend van oor tot oor zijn handen in de lucht. Ik vroeg of hij Spaans was. ‘Uit Barcelona’ was het antwoord. Zijn oprechte blijdschap maakte veel goed.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-19370971446822134402010-07-13T14:18:00.009+02:002010-07-13T14:45:29.963+02:00Ik heb helaas weinig tijd om dit blog bij te houden. Thuis beschik ik niet over internet. Dus eerst maar wat plaatjes.<br /><br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4102/4789298869_e3134b2410.jpg" width="500" height="375" /><br /><br />Het huis van de buren. Mooi geel is niet lelijk.<br><br /><img src="http://farm5.static.flickr.com/4082/4789935394_c98a8e69bb.jpg" width="500" height="375" /><br /><br />Verlaten schoolbus nabij Brownsberg.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9108076499656147138.post-5858941777069972862010-07-07T21:38:00.002+02:002017-12-01T11:39:12.931+01:00‘Ga jij rijden?’ vraagt Ruben die mij ophaalt van Zanderij, de populaire benaming van het International Airport Johan Adolf Pengel, als ik aan de rechterkant van de enorme pick-up truck wil instappen. Oh ja, ze rijden hier links en het stuur zit rechts. Rudiment van het Engelse bewind. Wist ik wel maar dat is niet het eerste waar je aan denkt als je de plantenkassenlucht inademt en de groene palmbomen ziet. Suriname zit in de lange regenperiode en dat is te zien. Veel plassen op de weg en de weilanden die we passeren staan bijkans helemaal onder water. ‘De koeien eten vanavond soep’ zegt Ruben. We passeren een paar doorweekte brommerrijders.<br /><br />Na het bekijken van het ruime appartement dat de komende weken mijn huis zal zijn, rijdt Ruben me naar ‘Het Vat’, een bij toeristen en expats geliefde gelegenheid op wat je het Leidscheplein van Paramaribo zou kunnen noemen. Met zeilen overdekt kijkt iedereen naar ‘de wedstrijd’. Veel oranje, en nauwelijks te onderscheiden van Nederlandse equivalenten. De Surinamers blijken echter zeer verdeeld. Aan de ene kant de Nederland-haters. Zij waren voor Brazilië, de grote buurman, en juichen nu voor Uruguay, niet omdat ze daar enige binding mee hebben maar gewoon om tegen Nederland te kunnen zijn. De andere helft heeft oranje shirts,vuvuzela’s en andere oranjewaar. Gejuich stijgt op als Elia nog even mag meedoen. Na de wedstrijd is de verdeeldheid weer verdwenen, want als er een feestje gevierd wordt, doet de reden er niet meer toe. Het Parbobier vloeide rijkelijk.Unknownnoreply@blogger.com1