Zojuist, in mijn lunchpauze, is Desi Bouterse door de Nationale Assemblee gekozen tot president van Suriname. Het meisje van bakker waar ik was, stond te klappen en te springen van opwinding. Toen ik terugliep naar mijn werk hoorde ik vuurwerk en werd er duidelijk meer geclaxonneerd dan normaal.

Voor Nederlanders (dus ook voor mij) is het moeilijk te begrijpen dat Suriname als president iemand kiest die eerder op ondemocratische wijze aan de macht is gekomen, onder wiens verantwoordelijkheid dertien politieke tegenstanders zijn geëxecuteerd en die in Nederland veroordeeld is voor drugshandel. Voor Surinamers ligt dat blijkbaar anders. Door een paar gesprekken met mensen hier kan ik het nu iets beter bevatten.

Veel Surinamers snappen ook wel dat veel van wat Bouterse heeft gedaan niet door de beugel kan. Maar dat zijn ze hier gewend van politici. Vooral Nederlanders zouden moeten begrijpen dat Suriname nog een zeer jonge democratie is. Men is hier vrij pragmatisch en ziet in Bouterse een leider met een visie. Iemand die het land verder kan helpen en daar bij niet terugkijkt naar het verleden en dus naar Nederland. En inderdaad gisteren zag ik Bouterse op tv op gedistingeerde wijze spreken over onderwijs. Hij vond dat het onbestaanbaar was dat een land waar landbouw zo een grote rol speelt geen landbouwschool heeft. Volgens mij een zeer heldere constatering.

Ja maar, die man deugt niet, hoor ik u roepen. Maar wat is het alternatief? Zal de Surinamer zeggen. Van de politieke tegenstanders van Bouterse, in Nederland wat minder bekend, wordt hier gezegd (ik heb het niet gecheckt) dat ze respectievelijk verkrachter, grootste drugsdealer van het land en corrupt zijn. Van Bouterse wordt gezegd dat hij van zijn land houdt terwijl anderen te veel op Nederland leunen. De tijd zal het leren.


foto via http://twitter.com/VIVA_nl