Stel je voor dat Nederland een paar honderd jaar geleden geen wereldmacht was maar dat er alleen wat keuterboertjes woonden. En stel dat een grote wereldmacht, bijvoorbeeld China, hier met schepen zou zijn gekomen om er grootschalige landbouw te bedrijven. Maar omdat de Nederlanders niet zo sterk waren en steeds dood gingen aan ziekten die de Chinezen meebrachten, brachten de ze slaven en contractarbeiders, bijvoorbeeld Turken en Marokkanen naar hier om op het land te werken.

En stel nou dat anno nu de oorspronkelijke inwoners van Nederland nog maar tien procent van de totale bevolking zouden vormen. En dat de politiek, de cultuur en het straatbeeld gedomineerd werden door afstammelingen van die Turken en Marokkanen die de Chinezen hier naartoe brachten. Stel…

Hoe zou je het dan vinden als die Turken en Marokkanen, om die oorspronkelijke Nederlanders te eren, eenmaal per jaar een feest zouden organiseren. Een soort Koninginnedag. Een dag dat alle Turken en Marokkanen een boerenkiel aantrekken of een boerinnenkapje opzetten. Dat ze blokjes kaas en stamppot eten, maar wel met een lik knoflooksaus. En dat dan in een kraampje een authentiek boertje kleine klompjes graveert waarop dan de naam Karima staat en die ze dan om haar hals draagt. En dat een groepje authentieke boerinnetjes dan een klompendans uitvoert. Waar een groep Turken in boerenkiel dan enigszins beschonken naar staat te kijken.

Hoe lijkt je dat?

Ik kon er niks aan doen, maar daar moest ik aan denken toen ik gisteren op de Dag der Inheemsen langs de Waterkant en het fort liep. Maar ik had daar natuurlijk op een hele andere manier naar moeten kijken. Toch?