Alles wat je hier koopt gaat in plastic zakjes. Er wordt niet gevraagd of je een zakje wil, het gebeurt gewoon. Een broodje dat je betstelt gaat in een boterhamzakje en de totale bestelling in een grote zakje. Als je bij een chinees iets uit de koeling koot, gaat dat eerst apart in een zakje voordat het in het zakje van de rest van de bestelling gaat. Dit laatste om te voorkomen dat condensvorming op het koude product de andere producten natmaakt (alsof er geen condensvorming op koude plastic zakjes mogelijk is).

Bij de chinees zet ik mijn boodschappen bij de kassa neer. Voor mij is een man die een sigaar koopt. Eén kleine sigaar. Los. Het meisje achter de kassa halt de sigaar uit het doosje en overhandigt de man zijn sigaar. Naast de kassa heft de man het geld al klaargelegd. Er liggen alleen muntjes van tien en vijf cent (heten die hier dubbeltjes en stuivers? de munten van tweeënhalve SRD heten wel rijksdaalder, dat heb ik laatst nog aan een taxichauffeur gevraagd). Ik vraag me af wat het verhaal achter de muntjes is. Gevonden, fooi, bankstel gestofzuigd? Ik vind geen bevredigend antwoord.

Dan vraagt de man om een plastic zakje voor zijn sigaar. Het meisje lijkt er niet vreemd van op te kijken en geeft hem een boterhamzakje. De man stopt de sigaar met zorg in het zakje en vouwt het uiteinde van het zakje nog eens om de sigaar. De man en zijn sigaar verlaten de winkel. Ik ben aan de beurt.