Huizen in Paramaribo

'Kerstmis in korte broek', het klinkt als een goeie titel voor een jeugdboek.

Gisteren, 16.45 uur - Ik ben thuis en word opgeschrikt door een hels gekraak, geknetter en een knal. Ik kijk naar buiten en zie de vonken van de elektriciteitsbedrading afspatten. Het alarm gaat niet af maar de stroom is er wel afgeweest; de magnetron weet niet meer hoe laat het is. Als ik op het balkon sta, zie ik dat een stukje verderop in de straat een boom is omgevallen. Er stond nauwelijks wind. Twee agenten zijn vrijwel direct ter plaatse.

16.50 uur - Er komt een derde agent een kijkje nemen.

17.00 uur - Er verschijnt een politieauto met borden om de straat af te zetten. De omgevallen boom blokkeert de gehele weg.

17.05 uur - Er rijdt een auto met daarop Storingsdienst de straat in, maar die rijdt achteruit net zo snel weer weg. Er komt ook een agent op een motor aan.

17.10 uur - De wagen van de storingsdienst staat nog aan het begin van de straat. Daar staat een elektriciteitshuisje. Mannen kijken onderzoekend in de mast die er naast staat. Er komt nog meer politie de straat in.

17.20 uur - De mannen vand e storingsdienst verlaten de straat en hebben zeer waarschijnlijk de elektriciteit alsnog afgesloten. Er komt meteen ook geen water meer uit de kraan (de hydrofor, die zorgt voor waterdruk, is dus ook uit). Gelukkig is het niet zo heel warm, de airco is nu ook uit.

17.27 uur - Op de omgevallen boom na is de straat ineens helemaal leeg. Geen politie, geen storingsdienst... en geen stroom.

18.15 uur - Nog geen elektriciteit maar er arriveert een wagen met een hoogwerkbak. Dat geeft hoop.

18.30 uur - De rest van de straat heeft weer stroom, maar ik nog niet. Zou ik nog een schakelaar om moeten zetten in de stoppenkast? Maar als ik daar kijk ziet alles er normaal uit. Het is nu wel bijna donker, gelukkig heb ik een zaklamp.

18.35 uur - Ik bel de huisbaas, die blijkbaar ook keurslager is, ik krijg zijn vrouw aan de lijn. Na navraag blijken alle schakelaars in de stoppenkast omhoog te moeten, en dat staan ze ook. Daar ligt het dus niet aan. Het valt me nu ook op dat het bij mijn overburen ook nog donker is. Ik zal nog even moeten afwachten. Ik had eigenlijk willen koken, maar dat gaat niet in het donker en zonder water. Ik ga de deur uit om iets te eten.

19.42 uur - Ik kom thuis en alles lijkt het weer te doen. De boom blijkt ook al voor de helft opgeruimd. Ik ga met een gerust hart slapen en vraag me ineens af hoe het toch met de Anne Frank-boom zal zijn.

Voor iedereen die, net als m'n moeder, benieuwd is naar het straatbeeld van Paramaribo de volgende reportage, voor onder de kerstboom.













Meer foto's op Flickr.

De synagoge en de moskee staan hier naast elkaar. Iedereen een fijne Kerst toegewenst!